Mar 30

ChinAdventure Part III: Hello Hangzhou!

De eerste volledige dag in Hangzou begon met een deftig ontbijt. Nick zei dat hij vorig jaar nooit ergens toast gezien had, maar ook hier hadden ze er een “masjien” voor, er was zelfs een toast-dame die er voor zorgde dat die niet verbrand.

Na het ontbijt namen we de bus naar de theeplantages, samen met een aantal lokale Chinese studenten. Het socializen verliep in het begin stroef maar na een tijdje begonnen ze wat losser te worden en kon je er nog wel een leuk gesprek mee voeren. Hun “westerse” namen zijn alleszins best wel grappig en cliché: Candy, Daisy, Stella, Haddy, Jack, …

De theeplantage op zich was gigantisch, met toffe steile bergen en kleine paadjes om die op te lopen/klimmen. Met maar een uurtje zijn we niet tot boven geraakt, maar zelfs op 3/4de was het uitzicht al magnifiek.

Eenmaal terug beneden in het dorpje hebben we samen met onze Chinezen gemidagmaald, tot grote opluchting voor sommigen onder was er amper iets pikant bij.

In de namiddag was het dan tijd voor een tempel bezoek, of moet ik zeggen een 3-tal tempels met grote Bhoedda beelden, biddende Boeddisten, stokjes wierrook fikkende mensen en LED kaarsjes (seriously). Hun business model draaide naast de souvenirwinkeltjes duidelijk ook om mensen geld te laten gooien naar ongeveer alles wat er staat (beelden, een fontein, …) en te vertellen dat dat dan veel geluk zou opleveren.

Eerst nog even naar de lokale Wallmart om een picnic samen te stellen voor morgen (terwijl nog een T-shirt gekocht voor 30 yuan / 4 euro). Toen was het rush rush door de rush hour en de files naar het hotel voor het Welcome Dinner, waar we toch het een en het ander te weten gekomen zijn over de Chinezen die aan onze tafel zaten.

Terug op onze kamer even de mails checken dankzij Toon zijn travelrouter, 5 seconden laten zat er in onze hotelkamer een man of 10. Als avondactiviteit is een groot deel van de groep een massage van anderhalf uur voor 80 yuan gaan fixen terwijl wij op het gemakske in de studentenbar naast het hotel iets gaan drinken zijn.

In de bar was het duidelijk karaoke night, veel te luid en vals zingende Chinezen alom. Iedereen aan een tafel kreeg ook een bekertje met 5 dobbelstenen waarmee we tot 1u in de ochtend mee gespeeld hebben (poker, etc..).

Het zal opnieuw weer een korte nacht worden, Dieter z’n foto’s overzetten van camera naar laptop duurt toch al gauw een dik uur (denk 1000+ foto’s) en het is al door 2u.

Even nog meegeven dat Hangzou er toch een pak minder modern uitziet dan Shanghai, wat uiteraard ook te verwachten was. Maar ook hier zijn ze gretig in het claxonneren wanneer het hen binnen de 3 seconden niet aanstaat. Onze buschauffeur kan er ook wat van, en auto’s voorbijsteken via het tegenliggende rijvak is blijkbaar ook de normaalste zaak van de wereld hier. Ik vraag mij echt af hoe de praktijk rijexamens hier verlopen.

Ahja, chop sticks gebruiken begint redelijk te lukken. Alleen jammer dat ze bij de lessen Beyond Engineering de focus veel te veel op de taal gelegd hebben (terwijl de intonatie zo moeilijk en belangrijk is dat Chinezen ons toch niet verstaan) in plaats van op lokale gewoontes bij maaltijden, in de stad, in het verkeer, …

Voila, opnieuw up to date.

晚安,
Devon

Mar 29

Bye Bye Shanghai

1 uur in de ochtend op een hotelkamer in Hangzou: het ideale moment om jullie te informeren wat we de afgelopen 2 dagen hebben uitgespookt.

Dinsdag stond het bedrijfsbezoek van Philips’ R&D centrum in Shanghai op het programma. Dus wij, hopsa, met de metro richting hun bedrijfspark. Ondertussen had Nick z’n eigen versie van de fameuze “Groep T vlag” gemaakt (zie foto’s van vorige jaren) met een Angry Birds Shanghai wapperding.

Het bedrijfsbezoek op zich was wel oké maar ook niet zo heel erg boeiend. Grote groepen zijn ze daar duidelijk niet gewoon bij een rondleiding. Wel tof om eens te horen hoe mensen uit Nederland en Polen China ervaren wonend in Shanghai.

Daarna was het opnieuw de metro op, halucinant trouwens om die te nemen tijdens het spitsuur. De stroom mensen die daar door loopt is ondenkbaar in België. Het verbaasd mij dat ze nog geen “duw de mensen in de wagon” werknemers hebben zoals in Japan. De overheid doet hier anders wel flink zijn best om iedereen een job te geven (vb: bij de X-ray scanner bij de metro staat al gemakkelijk 4 man, cfr “bij de gemeente”, stratenvegers overal waar je maar kijkt, politiemensen, noem maar op, …).

Op de middag nog even geld gaan wisselen en eten in een ietwat fancy restaurant waar we, uiteraard, opnieuw dé attractie waren van de vele Chinezen die hun middagmaal aan het verorberen waren. Al een geluk dat we met met ons vijf nog genoeg yuan bijhadden want de Visa van Dieter had er geen zin in.

Buikske vol ging het dan richting het Belgische Consulaat (niet te verwarren met de ambassade) waar de flesjes Stella al wijselijk koud op ons stonden te wachten. Volgens de consul hadden we het mooie weer meegebracht want vrijdag was het hier nog aan het regenen (het is hier nu elke dag bijna 20 graden en veel zon). Interessant om weten is dat ze hier ferm hun best doen vor de Belgische community en zelfs stages, huisvesting en Chinese les kunnen regelen voor Belgische studenten. Verder liep er ook nog een Koning Albert look-a-like rond ^^

Na de frisse pint, het chilluurtje in de tuin van het consulaat en eten in de Master Kong Noodle waren we “vrij” om te doen wat we wilden. Hong, onze Chineze student guide, had ons die ochtend ook al gevraagd of we zin hadden in een spelletje Lasertag (of Lasershooting, al naar gelang je How i met your mother volgt). Voor een luttele 70 yuan (nog geen 10 euro!) hebben we 4 spelletjes gespeeld van elk 15 minuten. Zoals “Den Bienst” ons altijd vertelt was ook hier de elektronica in de geweren en de sensoren niet altijd betrouwbaar (mensen die niet konden doodgaan, geweren die begonnen flippen, …) maar uiteindelijk was het heel plezant om in team te spelen (note: kamikaze met een paar man is tof!).

Om de dag af te sluiten en de nacht in te luiden zijn de meeste onder ons (samen met een EM groep) de plaatstelijke sjieke club gaan bezoeken. Ruby’s club, voor 60 yuan de hele avond gratis drank, was een plaats waarbij het equivalent in België waarschijnlijk het tienvoud zou moeten worden voor betaald.

Na een korte nacht was het plots al woensdag middag en zijn Dieter, Jef, Roel en ik naar de lokale fotowinkelmarktcentrumplaats geweest. Duidelijk is wel dat de prijzen van authentieke spullen ongeveer dezelfde prijs hebben als bij ons. Maar toch hebben Dieter en Roel een deal kunnen krijgen en elk en nieuwe lens gekocht (heb ik al verteld dat we al zeker aan een vijfduizendtal foto’s zitten op dit moment?).

Nog even eten in de Chinese versie van de Kentuky Fried Chicken (KFC) en dan was het wachten tot de (Bio)chemie groep aankwam bij ons hotel. Dan werd er gewisseld, zij checkten in en wij vertrokken met hun bus naar Hangzou. Een goeie 2 uur met een uurtje slaap bij en we reden de oprit van de universiteit op.

Voila, nu ben je terug up to date. De twitter is een beetje gefaald met dat dat dus blijkbaar geblokkeerd is. Foto’s zullen waarschijnlijk nog wel eens online gezwierd worden op een fotoalbum account, maar da’s voor een andere keer.

Tot de volgende!
Devon & Dieter

Mar 26

ChinAdenture Update

Even een recap van de afgelopen 48 uur.

Donaat heeft het al over de vlucht gehad, het verhaal begint bij het landen. Na de border control en de bagage namen we de maglev, jammer genoeg ging die maar tot 300 km/u.

Daarna de bus die veel te klein was tot aan het hotel, het is duidelijk dat Chinezen zich totaal niets aantrekken van het verkeersreglement, door het rood rijden, geen voorrang verlenen, …

Nadat alles op het (fancy) hotel geplaceerd was zijn we met de metro naar nan jing road gereden. Die zijn we afgestapt tot aan de Bund, veel rommelwinkels, straatverkopers en volk, heel veel volk. De Bund, een kade aan een of andere rivier, had een mooi uitzicht op een hele hoop skyscrapers die dan al mooi verlicht waren in de schemer.

Daarna waren we vrij, Katrijne, Donaat, Heleen en ik zijn dan met de taxi haar zus gaan opzoeken waar Heleen een hele hoop spullen heeft gedumpt die ze had meegebracht.

Na een korte nacht van 6 uur en een stevig ontbijt (denk spek met eieren, toast, chinees eten, …) was het opnieuw de metro op richting Old Town. Het oude gedeelte van Shanghai, een groot contrast met de moderne metropool.

In de namiddag was het overzetboot tijd en bezochten we de World Financial Tower. We zijn tot floor 100 gegaan, een goeie 400m hoog. Een stevig snelle lift was daar wel nodig, op nog geen minuut stonden we boven. Daarboven was er een lounge, het toilet had `seat heating` en een hele resem andere functies, halucinant. Dat was ook het zicht dat je had op zo`n hoogte, de smog was duidelijk zichtbaar toen.

Da`s in het kort wat we al gedaan hebben, morgen staat het bedrijfsbezoek aan Philips en het Belgisch consulaat op het programma. Alsook een spelletje lasertag.

Het eten hier is toch wel even aanpassen, de korean red fire in het Chesscafe lachen ze mee. Een mond die hier en daar in brand staat is geen uitzondering.

En nu hebben de meeste onder de lezers al opgegeven dus hier laat ik het bij.

TL;DR we leven nog, eten is spicy en de nachten zijn kort.

P.s. dit bericht is getypt op Jef z`n tablet dus typfouten in deze tekst komen dus daar van.