Net zoals vorig jaar was ik medewerker op Pukkelpop, bandjescontrole aan het persdorp. Het begon allemaal deftig, alles ietsje beter geregeld dan vorig jaar. Direct m’n medewerkersbandje gekregen, tent gaan neerploffen op de medewerkerscamping, paar mensen geholpen bij het opzetten en daarna naar de Boiler getrokken. De muziek was af en toe deftig maar rond 1u was het wel genoeg geweest.

De donderdag was heel rustig van start gegaan, een paar groepen gezien op de main stage en de marquee, niets echt boeiend maar kom als het gratis is moet er niet kieskeurig gedaan worden. Ik had geen shift wanneer de Foo Fighters zouden optreden en da’s alles waar het voor mij om ging deze editie.

Maar dan, wachtend tot Panic! at the disco zou beginnen, zag je het zo rond een uur of zes overtrekken en steeds maar donkerder worden. Toen het onweer losbrak was het in een mum van tijd een ware zondvloed, water spatte tot een kwart in de marquee waar wij stonden. De grote boosdoener was vooral de wind, je zag de stalen constructie van de marquee een goeie vijf à tien centimeter heen en weer bewegen. Al een geluk dat die heel stevig bleek te zijn want iedereen stond opeen gepakt, schuilend voor het noodweer.

Toen het ergste van het onweer voorbij was, was niemand die niet aan de zijkanten van de marquee stonden op de hoogte van wat er zich allemaal afgespeeld had. Een paar minuten later werd er aan het podium afgeroepen dat alle optredens een uur uitgesteld waren om de schade op te meten. We moesten maar eens achter ons kijken. En feit, toen zag je pas de ravage die was aangericht.

De Chateau was volledig ingezakt, naar verluidt was een van de palen waar het zeil aan vast hing losgekomen waardoor er een kettingreactie plaatsvond en het zeil eveneens begon te scheuren. Mensen kregen licht- en geluidsapparatuur op hen terwijl iedereen in volle paniek probeerde weg te geraken uit de op instorten staande tent.

Eenmaal uit de Marquee bevonden we ons eerder in een zwembad dan een weide, alles was blank. De bomen naast de weg tegenover de Mainstage hebben het zwaar te verduren gekregen, overal rondom lagen takken, sommige wel meer dan tien centimeter in diameter. Verder waren er verschillende metalen constructies omgewaaid en verwrongen.

Op dat ogenblik was er nog heel veel volk op de weide en was er niet echt veel communicatie van wat er eigelijk moest gebeuren, politie die bepaalde delen van de weide afsloten maar voor de rest zag je hier en daar een steward die mensen de uitgang aan het wijzen was. Uiteraard is het niet evident om naar zo’n hoop mensen toe te communiceren maar heel duidelijk was het allesinds niet.

Om het plaatje volledig te maken begaven de gsmmasten het onder de enorme toevloed van gespreken en sms berichten waardoor iemand vanuit Kiewit bereiken en andersom zo goed als onmogelijk werd. We zijn met de auto tot in Hasselt centrum gereden in de hoop daar toch iemand aan de lijn te krijgen. Daar te horen gekregen dat de rest van de kennissen OK waren en terwijl konden we alle ongeruste mensen op de hoogte te stellen.

Uiteindelijk ben ik teruggekeerd naar de backstage om te horen wat het plan was, toen ging de ronde dat alles vrijdag om 11u opnieuw zou beginnen, er waren zelfs al mensen druk bezig met het terrein proper te maken. Rond half acht deze ochtend dan toch uiteindelijk bericht gekregen dat alles afgelast was en dat iedereen best zo snel mogelijk huiswaarts moest trekken.

In de backstage was het de ene ambulance, brandweer- en politiewagen na de andere die via de serviceweg af en aan kwamen gereden. Een geluk bij een ongeluk dat dit tussen zes en zeven in de avond was, moest dit rond elven gebeurd zijn toen het donker was zou de chaos en paniek nog een heel pak groter geweest zijn.

Mijn steunbetuiging aan familie en vrienden van de slachtoffers..