Tomorrowland, het grootste dance festival in België, is op een paar jaar gegroeid van een klein evenement tot een festival dat (bijna) mee kan met Werchter of Pukkelpop qua aantal mensen. Dit jaar waren er een slordige dertigduizend mensen op de Tomorrowland camping Dreamville.
De organisatie had er veel aan gedaan om Dreamville dat tikkeltje meer te geven dan een andere festivalcamping. Zoals altijd onthouden mensen eerder de slechte dingen dan de goeie en daarom even een recap van wat er allemaal gebeurd is dit jaar.
De Festicrew was er al van woensdag avond voor de briefing en rondleiding op de camping. Donderdagochtend gingen we dan rond 10u van start met het toelaten van de campinggasten en het opvullen van de zones wat in totaal toch tot middernacht geduurd heeft (zo’n hoop mensen leg je niet zomaar ff te slapen).
Er was dit jaar ook een regeling dat groepen vanaf dertig man mits een euro extra betalen een premium service kregen waarbij ze gegarandeerd werden plaats te hebben om bij elkaar te liggen. Wat er hier misgelopen is weet ik niet maar uiteindelijk kwam het er op neer dat hun enige ‘voordeel’ was dat ze naar de ‘opvullijn’ gebracht werden en daar een beetje voorrang kregen op de andere mensen die stonden te wachten.
Ook nu speelde het weer ons parten, donderdag en vrijdag werden geplaagd door (stort)regenbuien met de nodige irritatie en modderpoelen. Blijkbaar had niet iedereen de weersvoorspellingen bekeken want verschillende mensen bleken geen laarzen bij te hebben.
Wat nieuw was dit jaar waren de Festihutjes. Elke zone had toch zo’n goeie vijfduizend man liggen die toch vaak nog een heleboel vragen hadden. De hutjes of buurthuisjes dienden als wegwijzer en informatiepunt. Ook handig om afwisselend eens te kunnen zitten bij een shift van zeven uur of meer.
Na al een hele hoop verhalen gehoord te hebben van voorgaande edities van Tomorrowland had ik mij voorbereid op een hele hoop incidenten. Op onze zone lagen blijkbaar heel brave mensen want er is niets spectaculair gebeurd. De laatste dag wel verschillende brandjes moeten blussen, vooral achtergelaten tenten en kranten.
Al bij al was vijf dagen (woe – ma) wel het maximum voor mensen er compleet door zaten. De festivalgangers hebben zelden een idee hoeveel uren en werk de hele crew verzet om het hen zo aangenaam mogelijk te maken. Al een geluk dat we dit jaar niet zelf de afvalberg moesten opruimen.
